หมอรองเท้า
      แมวลายสีเทาที่เดินทางมาหาผมที่บ้านเมื่อวันเกิดของผมเป็นแมวมหัศจรรย์ ชื่อม็อกซ์ มันสามารถติดต่อกับผมได้โดยผ่านคลื่นสมอง โชคร้ายที่มันปรับคลื่นสมองติดต่อกับผมได้เพียงคนเดียว มันยังติดต่อพ่อกับแม่ของผมไม่ได้ ดังนั้น ผมจึงไม่สามารถบอกความจริงเรื่องม็อกซ์ แมวมหัศจรรย์ของผม ให้พ่อหรือแม่รู้ได้
    ม็อกซ์ แมวมหัศจรรย์ของผม จำได้แต่ชื่อของมัน แต่เรื่องราวชีวิตก่อนหน้าที่จะมาอยู่บ้านของเรา มันจำไม่ได้เลย ผมพยายามซักถามมันหลายหน ว่ามันมาจากดาวดวงไหน มาจากดาวในระบบสุริยจักรวาลของเรา หรือจากจักรวาลอื่น มันตอบไม่ได้
    ผมคิดว่า ม็อกซ์ แมวมหัศจรรย์ของผม เป็นโรความจำเสื่อม แต่บางที ม็อกซ์ก็แสดงว่ามันจำอะไรได้บ้าง แต่เป็นความทรงจำที่ไม่เห็นจะมีประโยชน์อะไรเลย เช่น ครั้งหนึ่งมันตะโกน (แม้่จะไม่ได้ส่งเสียงออกมาดังๆ แต่มันส่งคลื่นสมองอย่างรุนแรงเข้ามาในสมองของผมเหมือนเสียงตะโกนว่า
    “ตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนานของประเทศจีน แมวเป็นสัญลักษณ์แห่งปัญญา ความคล่องแคล่าวปราดเปรียว และความตั้งใจมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตอยู่รอด”
    “แกพูดอะไรนะ” ผมถามดังๆ 
    “ตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนานของประเทศจีน แมวเป็นสัญลักษณ์แห่งปัญญา ความคล่องแคลวปราดเปรียว และความตั้งใจมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตอยู่รอด”
    ในที่สุด ผมก็รู้ว่ามันท่องสิ่งที่มันเคยเรียนมาในอดีตให้ผมฟัง
    “อ้อ แกเคยอยู่ที่เมืองจีนเหรอ”
    “ไม่รู้ ไม่มีข้อมูลเรื่องนี้”
  
“เฮ้อ” ผมถอนใจ
    การมีแมวมหัศจรรย์พูดได้อยู่ในบ้าน แต่ต้องเก็บงำเป็นความลับ บอกใครๆไม่ได้นี่ช่างทรมานจริงๆ ผมเคยพาตั้ม เพื่อนสนิทของผมมาเจอม็อกซ์ด้วย หวังว่ามันจะติดต่อกับตั้มได้ ม็อกซ์บอกผมว่ามันชอบตั้มมากทีเดียว แต่คลื่นสมองของเขาสับสนมาก มันจึงไม่อาจปรับคลื่นสมองติดต่อเขาได้
    ผมเร่งมันทุกวัน ให้รีบปรับคลื่นสมองติดต่อกับคนอื่นให้ได้บ้าง
    “เมื่อไรแกจะติดต่อกับคนอื่นๆได้น่ะ พูดกับแม่กับแม่ให้ได้เร็วๆสิ”
    “พยายามทุกวัน แต่ยังไม่สำเร็จ”
    โปรดสังเกตดัวยว่า เดี๋ยวนี้ผมใช้วิธีพูดในใจกับม็อกซ์ ติดต่อกันผ่านคลื่นสมอง ไม่ใช้คลื่นเสียงอีกแล้ว ผมต้องพยายามฝึกตัวเองอย่างหนักเรื่องนี้ เพราะพ่อกับแม่ชักสงสัยว่าทำไมผมชอบคุยกับแมวนัก พูดข้างเดียว แต่ทำท่าโต้ตอบเหมือนแมวคุยด้วยได้จริงๆ
    อ้อ ความสำเร็จอีกอย่างของผมคือ ผมเกลี้ยกล่อมให้พ่อกับแม่เรียกแมวลายสีเทาตัวนี้ว่า “ม็อกซ์ได้ในที่สุด แม่ชอบชื่อนี้ทันที บอกว่าชื่อประหลาดดี ส่วนพ่อที่ยังชอบชื่อ เทา อยู่ ต้องยอมตามเสียงส่วนใหญ่ ครอบครัวเราเป็นครอบครัวประชาธิปไตยนี่
    ม็อกซ์มาอยู่กับเราได้หลายวันแล้ว ไม่เคยก่อปัญหาอะไร มันเป็นแมวแสนรู้ สมกับที่แมวมหัศจรรย์ มันไม่เคยทำเปรอะเปื้อนในบ้าน หรือแม้กระทั่งบนสนามหญ้าเล็กๆ หน้าบ้านเลย มันจะไปใช้ทุ่งหญ้ารกๆ ไม่ไกลจากบ้านเรานักเป็นส้วมสาธารณะ
    แต่วันหนึ่ง ความทรงจำของเจ้าม็อกซ์ทำให้มันทำเรื่องร้ายกาจ จนแม่เกือบจะไล่มันออกจากบ้านเสียแล้ว
    แม่ซื้อรองเท้าคู่ใหม่มาจากห้าง รองเท้าหนังสีขาว ส้นสูงปรี๊ด จะใส่ไปงานเลี้ยง แม่ทดลองสวมเดินในบ้านก่อน ความที่ส้นรองเท้าสูงเกือบสี่นิ้ว แม่ต้องเดินช้าๆ สะโพกบิดไปบิดมา ผมดูแล้วสงสัยว่าทำไมแม่ถึงทรมานตัวเองแบบนี้
    เย็นวันต่อมา เมื่่อแม่แต่งตัวชุดผ้าไหมสีชมพูอมส้มลงมาข้างล่าง จะสวมรองเท้าคู่ใหม่ แม่ร้องกรีดเสียงแหลม ผมกับพ่อตาลีตาเหลือกวิ่งมาหา
    แม่ชี้นิ้วไปที่รองเท้าส้นสูง
    รอยตีนแมวย่ำโคลนดำๆ ประทับเด่นอยู่บนหนังสีขาว
   เจ้าม็อกซ์ตัวดี ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ นั่งเลียขนอยู่ในตะกร้าของมันที่มุมห้อง
   ผมรีบวิ่งหาผ้าขี้ริ้วมาเช็ดโคลนออกจากรองเท้าให้แม่ เช็ดโคลนดำๆ ออกไปได้ แต่รอยเล็บแหลมคมที่ข่วนหนังขาวๆ เป็นริ้วๆ ลบเท่าไรก็ไม่ออก แม่โมโหเจ้าม็อกซ์จนแทบร้องไห้ แต่ไม่มีเวลาจัดการลงโทษมัน ต้องรีบสวมรองเท้าสีขาวส้นเตี้ยคู่เก่าไปงานแทนรองเท้าส้นสูงคู่ใหม่
    “ม็อกซ์ ทำไมแกข่วนรองเท้าแม่” ผมถามทันทีเมื่อมีโอกาสอยู่กับมันตามลำพัง
    “รองเท้าส้นสูงไม่ดี”
    “ม่ดียังไง”
    “รองเท้าส้นสูงทำให้น้ำหนักตัวของคนใส่ถูกเหวี่ยงไปข้างหน้า เมื่อใส่นานๆ กล้ามเนื้อน่องสั้นลง ทำให้กระดูกสันหลังเสียการทรงตัว ทำให้ปวดเอวปวดน่อง” ม็อกซ์ แมวมหัศจรรย์ท่องให้ผมฟัง
    ให้ตาย ม็อกซ์ แมวมหัศจรรย์ของผมกลายเป็นหมอโรคกระดูก ชำนาญเรื่องรองเท้าไปตั้งแต่เมื่อไร แล้วนี่ผมจะอธิบายให้แม่ฟังเรื่องความหวังดีของมันได้ยังไง

A Shoe Doctor

Mox, my Wonder Cat, could remember only his name. He couldn’t recall any stories of his life before he came to live with me. I tried asking him several times.
Which planet was he from? Was he from a planet in our solar system or from another galaxy? He had no answer.
I though Mox, my Wonder Cat, had amnesia.
However, sometimes Mox showed some signs that
he could remember something. Nonetheless, his membory seemed useless. For example, once he shouted (though he didn’t speak out loud but he sent out into my brain very strong brain waves similar to a shout),
‘Cats throughout Chinese history symbolize intelligence, flexibility and a strong will to live.’
“What did you say?” I asked.
‘Cats throughout Chinese history symbolize intelligence, flexibility and a strong will to live.’
Finally I realised he was reciting for me what he had learned in the past.
“Oh! Have you been in China before?”
‘I have no idea. I have no data on this topic.’
I sighed.
Having a wonder cat at home, but having to keep it a secret was a real pain! Once I took my best friend, Tom, home to meet Mox. I hoped Mox would be able to communicate with him. Mox told me he liked Tom a great deal but Tom’s brain
I pressured Mox every day to adjust his brain waves to communicate with other people.
‘When are you going to communicate with others? You should talk to my parents soon.’
‘I try every day, but haven’t succeeded yet.’
Please note that now I was able to ‘mind-talk’ with Mox via brain waves. I no longer used sound waves. I had to try hard because my parents had been suspicious about why I liked to tale with my cat. They often saw me speak aloud in a conversation as though the cat talking with me.
Oh! another success was that I finally convinced my parents to call this grey tabby Mox. Mom loved this name immediately. She said it was pretty strange and she like weird things. Dad still liked the name Grey but he yielded to the majority. We’re a democratic family.
Mox had been with us for many days. He never created any troubles. Such a smart cat ! Of course, he was truly a wonder cat. He never pooped in the house, or even in our small front garden. He used a vacant lot not far from our house as his public toilet.
However, one day, owing to his memory, Mox caused such damage that Mom almost chased him out of the house.
Mom had just bought a new pair of shoes from a department store, white high heels to wear to a party. Mom tried them on at home first. The heels were almost four inches high. She had to walk very slowly; her hip twisted in a funny way. As I watched, I wondered why Mom tortured herself in this way.
The next evening, dressed in a peach-pink silk dress, Mom was ready to wear her new shoes. Her ear-piercing scream made Dad and me race to her.
Mom pointed to her high heels.
Dark muddy cat prints were all over the white leather.
The bad cat, Mox, was nonchalant. He was busy licking his coat in his basket in the corner.
I rushed for a rag to wipe the dark mud off Mom’s white shoes. Yet the cloth could not get rid of the deep scratches in the leather caused by the cat’s sharp claws. Mom was so mad at Mox that she almost cried. Since they had to hurry to the party, she did not have time to punish him at once. Mom had to wear an old pair of white pumps to the party instead of the new high heels.
‘Mox, why did you scratch Mom’s shoes?’ I asked as soon as i was alone with him.
‘High heels are bad.’
‘How?’
‘The weight of those who wear high heels is shifted forward. People who wear high heels for a long period of time will develop shorter muscles in their calves. hence, their backbone will be off-balance. The wearers will suffer pains in the waist and calves, ‘Mox the Wonder cat recited.
Wow! When did Mox, my wonder cat, become an orthopaedist? How could I explain Mox’s good intentions to Mother?

คำศัพท์ภาษาอังกฤษ จาก เรื่อง A shoe Doctor

Calf (n.) (คาฟ) น่อง
Convince (v.) (คอนวินซ) ทำให้เชื่อ
Nonchalant (adj.) (น็อน ชะแลนท) เฉยเมย,ไม่ไยดี, ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
Planet (n.) (แพล เน็ท) ดาวเคราะห์
Recite (v.) (รีไซท์) ท่อง
Similar (adj.) (ซี มิเลอะ) เหมือนกัน, คล้ายกัน
Solar system (n.) (โซเลอะ ซิสเท็ท) ระบบสุริยะ
Suspicious (adj.) (ซัสพี เชียส) สงสัย