ถาม : Capitalization คืออะไร มีวิธีใช้อย่างไรบ้าง
ตอบ : Capitalization หมายถึง “การใช้อักษรตัวนำ (Capital letter) ขึ้นต้นคำหรือประโยค” ซึ่งมีรายละเอียดการใช้ดังต่อไปนี้
1)ให้ใช้อักษรตัวนำตลอดไป เมื่อขึ้นต้นประโยคใหม่ เช่น
He has gone to his home for two weeks.
เขาไปเยี่ยมบ้านของเขาเป็นเวลา 2 สัปดาห์แล้ว
Nobody knows where she lives.
ไม่มีใครรู้ว่าหล่อนอยู่ที่ไหน
Remember me to his family.
ขอฝากความคิดถึงไปยังครอบครัวของเขาด้วย
2)นามที่เป็นชื่อเฉพาะ (proper noun) ไม่ว่าจะวางไว้ตรงไหนของประโยคก็ตามให้ใช้ตัวนำขึ้นต้นคำทันที เช่น
We live in Bangkok, which is the capital of Thailand.
เราอาศัยอยู่กรุงเทพซึ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศไทย
Wichuda bought Grundig T.V. from the Central Store.
วิชุดาได้ซื้อโทรศัพท์กรุนดิกมาจากห้างเซ็นทรัล
3)คุณศัพท์ที่เป็นชื่อเฉพาะ (proper adjective) เมื่อนำมาเขียนหรือแต่งประโยคต้องใช้อักษรตัวนำเสนอ เช่น
They learn the English language every day.
พวกเขาเรียนภาษาอังกฤษทุกๆวัน
Can you read the Chinese book?
คุณอ่านหนังสือภาษาจีนได้ไหม?
หมายเหตุ : แต่ถ้าคุณศัพท์ (หรือคำนาม) ที่เป็นชื่อเฉพาะนั้น นำมาใช้จนเคยชินกลายเป็นคำธรรมดาไปเสียแล้ว กรณีเช่นนี้จะไม่ใช้ตัวนำก็ได้ (ถ้าใช้ก็ไม่ถือว่าผิด) เช่น
Have you ever seen the Siamese at ?
คุณเคยเห็นแมวสีสวาดไหม?
There are a lot of chinawares in this shop.
มีเครื่องลายครามมากมายในร้านนี้
Do you want to see a turkey and Siamese twins?
คุณต้องการเห็นไก่งวง และคู่แฝดสยามไหม?
(Siamese, turkey, chinawares ไม่ต้องใช้ตัวนำ เพราะถูกนำมาใช้จนกลายเป็นคำธรรมดาไปเสียแล้ว)
4)คำนามทั่วไป (Common noun) เมื่อนำมาใช้เป็นนามยืน (head noun) หรือใช้เป็นส่วนหนึ่งของชื่อเฉพาะ ต้องใช้อักษรตัวนำขึ้นต้นคำเสมอ เช่น
Bangkok Bank ธนาคารกรุงเทพ
Mahidol University มหาวิทยาลัยมหิดล
Petburi Street ถนนเพชรบุรี
Khonkhaen Province จังหวัดขอนแก่น
(bank, university, street และ province เป็นคำ common noun เมื่อนำมาใช้เป็นส่วนหนึ่งของชื่อเฉพาะที่อยู่ข้างหน้า ต้องเขียนตัวนำเสมอ)
5)ชื่อยศ หรือตำแหน่ง ต้องใช้อักษรตัวนำขึ้นต้นคำเสมอ ทั้งนี้เพื่อเป็นการให้เกียรติกับบุคคลผู้เป็นเจ้าของยศหรือตำแหน่งนั้น เช่น
He is Professor William Smith. ท่านศาสตราจารย์วิลเลี่ยม สมิธ
He is President Ronald Reagan. ท่านประธานาธิบดีโรนัลด์ รีแกน
He is Judge Paul Perry. ท่านผู้พิพากษาพอล เพอรี่
ข้อยกเว้น : ถ้าชื่อยศหรือตำแหน่งนั้นใช้แต่มันลอยๆ ไม่ได้วางอยู่หน้าชื่อเฉพาะ ไม่ต้องใช้ตัวนำ ให้ใช้ตัวตามธรรมดา เช่น
Dr. Henry, the professor of archaeology, is giving lectures.
ดร. เฮนรี่ ศาสตราจารย์ทางโบราณคดีกำลังบรรยายอยู่
Uthai Phimchaichon, the president of the parliament, was invited to the wedding party.
อุทัย พิมพ์ใจชน ประธานรัฐสภา ได้รับเชิญให้มาในงานทานเลี้ยงแต่งงาน
6) นามที่เป็นชื่อเรื่อง, ชื่อหนังสือ, ชื่อบทละคร, ชื่อเพลง และชื่อภาพยนตร์ ต้องใช้อักษรตัวนำขึ้นต้นคำ (ยกเว้นคำ a, an, the และ preposition ไม่ต้องใช้ตัวนำเมื่ออยู่กลางชื่อ) เช่น
Gone with the Wind (ชื่อภาพยนตร์)
The Waves And the Seashore (ชื่อเพลง)
The Gulliver’s Travel (ชื่อหนังสือ) เป็นต้น
7)คำนามธรรมดา (Common noun) ถ้านำมาใช้หมายถึงคนใดคนหนึ่งโดยเฉพาะและเมื่อพูดหรือเขียนลงไปแล้วทุกคนรู้จักดีว่าหมายถึงใคร ทำให้มีลักษณะคล้ายๆ เป็น proper noun ต้องใช้อักษรตัวนำเขียนขึ้นต้นคำเสมอ เช่น
the Abbot พูดในวัดใด หมายถึง เจ้าอาวาสในวัดนั้น
the President พูดในประเทศใด หมายถึง ประธานาธิบดีของประเทศนั้นหรือพูดในบริษัทใด หมายถึง ประธานของบริษัทนั้น
the King พูดในประเทศไทย หมายถึง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชฯ
the Queen พูดในประเทศใด หมายถึง พระราชินีในประเทศนั้น
8) นามที่เป็นชื่อหน่วยงานของรัฐวิสาหกิจหรือของรัฐ แม้นามนั้น (บางตัว) จะมีความหมายเป็น common noun ก็ให้ใช้ตัวนำตลอดไป เช่น
The Thai Airway สายการบินไทย (ภายในประเทศ)
Police Department กรมตำรวจ
The Ministry of Foreign Affairs กระทรวงการต่างประเทศ
The College of Education วิทยาลัยวิชาการศึกษา
9)Common Noun ที่เป็นรายชื่อวิชา ซึ่งกำหนดให้เรียนตามตารางเรียนตารางการสอน ต้องใช้อักษรตัวนำเขียนขึ้นต้นคำเสมอ เช่น
Do you learn the History subject today?
วันนี้คุณเรียนวิชาประวัติศาสตร์หรือ?
We take Math 503 every day.
เราเรียนคณิตศาสตร์ 503 ทุกวัน