Auxiliary Verbs หรือ Helping Verbs คือ กริยาช่วย หรือ เรียกว่า กริยานุเคราะห์ มีอยู่ทั้งหมด 24 ตัว คือ is, am, are, was, were, has, have, had, do, does, did, will, would, shall, should, can, could, may, might, must, need dare, ought to, used to ขอให้เราท่องจำไว้เราน่ะครับ กริยาช่วย 24 ตัวนี้
ถาม : ทำไมจริงเรียกกริยา 24 ตัวนี้ว่า “กริยาช่วย” (Auxiliary Verbs) มันไปช่วยอะไร? เพื่ออะไร? จะใช้เช่นเดียวกับกริยาแท้ คือ ไม่ช่วยไม่ได้บ้างหรือ ?
ตอบ : เหตุที่เรียกกริยา 24 ตัวนี้ว่า “กริยาช่วย” (Auxiliary Verbs) เพราะว่า มันไปอยู่ร่วมกับกริยาแท้ (Finite Verb) ในประโยคเดียวกัน ดังนั้นสภาพของมันก็เลยตกเป็นผู้ช่วย (Helping Verb) ให้กับกริยาตัวนั้นไป
ช่วยเพื่ออะไร? : ช่วยเพื่อบอกให้ทราบถึงกาล (Tense), วาจก (Voice), และมาลา (Mood) ของ Finite Verb ตัวนั้นๆ ว่าเป็นอะไร เช่น
He has gone home.
เขาได้กลับไปบ้านแล้ว
(has เป็นกริยาช่วยมาอยู่ร่วมกับกริยา gone ซึ่งเป็นกริยาแท้บอกให้ทราบว่า ประโยคนี้เป็น Present Perfect Tense)
The snake was killed last night.
งูถูกฆ่าเสียแล้วเมื่อคืนนี้
(was เป็นกริยาช่วยมาอยู่ร่วมกับกริยา Killed ซึ่งเป็นกริยาแท้ บอกให้ทราบว่า ประโยคนี้เป็น Passive Voice กล่าวถึงสิ่งที่ถูกฆ่า)
He did not go anywhere last Sunday.
เขาไม่ได้ไปไหนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
(did เป็นกริยาช่วยมาอยู่ร่วมกับกริยาแท้ คือ go เพื่อบอกให้ทราบว่าประโยคนี้เป็นประโยคปฏิเสธ คือ Indicative Mood = นิเทศมาลา ทั้งนี้โดยการเติม not ลงข้างหลัง did ด้วย)