ประโยชน์ของพจนานุกรม
ม็อกซ์ แมวมหัศจรรย์ของผม ชอบอ่านหนังสือ ผมใช้เวลาสอนแค่สองสัปดาห์ มันก็อ่านหนังสือได้คล่องแคล่ว ม็อกซ์เริ่มต้นอ่านนิทานต่างๆในห้องของผมก่อน เมื่ออ่านนิทานจนหมดมันก็อ่านหนังสือเรียนของผม และในที่สุด หลังจากที่อ่านหนังสือทุกเล่มในห้อง มันก็อ่านพจนานุกรมฉบับรชบัณฑิตยสถานที่คุณปู่คุณย่าให้เป็นของขวัญวันเกิดผม มันตั้งหน้าตั้งตาอ่าน ตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย ใช้เวลาหลายวันทีเดียว
ผมไม่เคยนึกเลยว่าการอ่านพจนานุกรมของม็อกซ์ จะมีประโยชน์ในเวลาต่อมา
บ่ายวันเสาร์ผมกลับมาจากซ้อมบอล ม็อกซ์วิ่งมารับผมที่หน้าประตูบ้าน วิ่งพันแข้งพันขา ดีใจที่เห็นผม
ผมเห็นแม่นั่งคุยอยู่กับหญิงคนหนึ่งที่ม้านั่งหินในสนามหน้าบ้าน ผู้หญิงคนนั้นอายุราวๆ ห้าสิบปี ใส่เสื้อกระโปรงชุดสีเทาน่าเบื่อ ดูเหมือนอาจารย์ที่โรงเรียน ผมตั้งใจจะเดินหลบเข้าไปบ้าน แต่แม่กวักมือเรียกให้ผมเข้าไปหา ผมต้องจำยอมเดินเข้าไป มีม็อกซ์ตามมาติดๆ
“นิก มาสวัสดีป้าจิตรา ป้าจิตราเป็นเพื่อนกับป้าโสม เพื่อนรุ่นพี่ของแม่ที่เป็นอาจารย์สอนภาษาไทยที่พิษณุโลก ป้าจิตราลงมาทำธุระที่กรุงเทพฯ ป้าโสมเลยฝากจดหมายมาถึงแม่ด้วย”
ผมยกมือไหว้คุณป้าจิตรา คุณป้ายกมือขึ้นรับไหว้อย่างนุ่มนวล
“แหม ลูกชายคุณ หน้าตาดี แถมเรียบร้อยด้วย ดีใจที่ได้เจอ จะได้กลับไปเล่าให้พี่โสมฟัง ว่าได้เจอหลานด้วย”
“แม่ยื่นกระดาษสีฟ้า ๆ ที่พับไว้มาให้ผม
“เอาไปให้พ่ออ่านที พ่อเขาอยู่ในบ้าน บอกว่าแม่ให้อ่านทันทีเลยน่ะ”
ผมถือจดหมายไปส่งให้พ่อที่กำลังทำงานวุ่นอยู่ และบอกพ่อตามคำสั่งของแม่ พ่อคลี่จดหมายอ่านทันที พ่อก็เชื่อฟังแม่เหมือนกัน
ผมยืนอยู่ข้างหลังเก้าอี้ของพ่อ ถือโอกาสอ่านตามไปด้วย
12 ถนนสุรงคะเดชะ
อ.เมือง จ.พิษณุโลก
18 พฤษจิกายน
น้องนันทาที่รัก
จิตราเพื่อนพี่ เขาลงมาธุระที่กรุงเทพฯ พี่เลยฝากเขาให้ถือจดหมายมาถึงน้อง พี่ไม่ค่อยสบาย ลงมาไม่ไหว หมอเขาไม่อนุญาติให้พี่ไปไหนเลย พี่เจ็บกระเสาะกระแสะมาเรื่อยๆ เป็นหลายโรค เบื่อตัวเองเต็มที ตอนนี้คุณพิภพสามีพี่เขาเพิ่งเกษียน ก็เกิดเจ็บขึ้นมาอีกคน พี่ละเกรงใจเธอจริงๆ แต่ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ญาติๆ พี่ทางนี้เขาก็คงรำคาญพี่เต็มทีแล้ว ไม่เคยมาเยี่ยมเราเลย แต่นั่นละ เพราะเราก็รบกวนเขาเรื่องเงินๆ ทองๆ อยู่เรื่อย พี่สังเกตุว่าเขาไม่อยากพบหน้าเราแล้ว เวลาไปหา เด็กคนใช้ก็ว่าไม่อยู่บ้าน
พี่เดือดร้อนจริงๆ ไหนจะค่ายา ค่าหมอของพี่ แล้วค่ายา ค่าหมอของคุณพิภพด้วย ช่วยสงเคราะห์พี่หน่อยน่ะน้อง ถ้ายังระลึกถึงความหลัง พี่ขอยืมเงินหน่อย พี่ขอรบกวนยืมสัก 5000 บาท คงจะพออยู่รอดจนกว่าจะได้เงินเดือนเดือนหน้าแล้วพี่จะทยอยส่งคืนให้น้อง ฝากเงินมากับจิตราเขาเลยจะถึงมือพี่ไวขึ้น
น้องนันทาเป็นความหวังเดียวของพี่
ขอให้พี่สมหวังด้วยเถิดน่ะ
สุดท้ายนี้ ขอให้น้องและครอบครัวประสพแต่ความสุขความเจริญ
ด้วยความรัก
โสมรัตน์ มโนธรรม
พ่ออ่านจดหมายจบแล้วก็ถอนใจ ลุกขึ้นไปไขกุญแจลิ้นชักตู้เอกสารข้างโต๊ะทำงาน ผมรู้ว่านั่นเป็นที่เก็บเงินของพ่อกับแม่
ม็อกซ์ กระโดดขึ้นมาบนโต๊ะทำงานพ่อ อ่านจดหมายทันที พออ่านจบ มันส่งโทรจิตบอกผมว่า
“บอกพ่ออย่าให้เงินไปน่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ป้าโสมไม่ได้ส่งเขามาหาแม่หรอก นี่ไม่ใช่จดหมายของป้าโสมแน่ๆ ป้าจิตราคงจะเขียนเอง คงจะมาหลอกเอาเงินไป”
“แกรู้ได้ไง”
“ก็แม่บอกว่าป้าโสมเป็นครูสอนภาษาไทย ถ้าป้าโสมเขียนจดหมายจริงๆ จะสะกดผิดเยอะแยะแบบนี้เหรอ”
ผมอ่านจดหมายซ้ำอีกที คราวนี้อ่านช้าๆ อย่างตั้งใจ จึงเห็นคำสะกดผิดหลายแห่ง ทำให้ผมเชื่อม็อกซ์ แมวมหัศจรรย์ของผมเสียแล้วสิ
แล้วคุณล่ะ เห็นที่ผิดบ้างไหม
—————————————————————————————————————-
How useful is the dictionary (chapter 5)
Mox, my wonder cat, loved reading. It took me only two weeks to teach him how to read. He started with the children books in my room, and after finished them all, he read my textbooks. Finally, after reading all the books in my room, he started the dictionary, a birthday present from my grandparents. It took him several days to finish the dictionary, cover to cover.
I never thought that Mox’s dictionary reading would be useful.
Yet one Saturday afternoon, as I returned from the soccer practice, Mox ran to greet me at the gate, rubbing against my leg, happy to see me home.
I saw Mom chatting with another woman on a stone bench in the front garden. Thai woman was about fifty years old. She was wearing a boring grey dress, looking like my teachers at school. I tried to sneak into the house, but unfortunately Mom saw me and called me over. I obediently walked towards them with Mox on my heels.
“Nick, come and say hello to Aunt Jitra. She is a friend of Aunt Som, my friend who teaches in Pisanulok. Aunt Jitra is doing some business in Bangkok, and she brought me a letter from Aunt Som.”
I paid respect to Aunt Jitra. She raised her hands to acknowledge me gently.
“Wow, what a handsome and polite son you have! I’m delighted to meet him. I ‘ll teel Som about him.”
Mom haned me folded piece of blue paper.
“Take this to your Dad, please. He’s inside the house. Tell him I’d like him to read it immediately.”
I took the letter to Dad who was busy working. However, when I told him what Mom said, he read the letter right away. Dad was also obedient to Mom.
I stood behind Dad’s chair, reading the letter over his shoulders.
12 Surongkadeja Road
Phisanulok City
18 November
Dear Nanta,
As my friend. Jitra, has some business to attend to in Bangkok, I asked her to bring this letter to you. I haven’t been well for a while; I can’t come to see you myself. The docter didn’t allow me to travel. I have been ill for many years, having suffered from many diseases. I am so bored with myself. Recently Pipob, my husband, who is now retired, has been sick too.
I don’t want to bother you, but I don’t have anyone else to turn to. All my relatifs here are fed up with me. They don’t visit us anymore. I guess because we borrowed a lot of money from them. Now I notice that whenever we go to their houses, the servants always sya they are not at home. I’m sure they don’t want to see us anymore.
I am in deep trubles. I need money for medicin and docter’s fee, both for myself and for Pipob. Please help me. Think about our past. I would like to borrow ifve thousand baht. It will help me through untill the next month salary comes out. Then I will pay you back in instalment. Please give Jitra the money so that I will have it soon.
Nanta you are my only hope. Please don’t let me down.
I wish you and your family happiness and prosperity.
Your affectionately,
Somrat Manatham
After he finished the letter, Dad sighed, got up and went straight to the cabinet next to the desk. He inserted a key into the top drawer. I know that drawer was the place where my parents kept their cash.
Mox jumped up onto Dad’s desk. He read the letter and suddenly sent me a telepathy message.
‘Tell Dad not to give that woman the money!’
‘Why not?’
‘Aunt Som didn’t send the letter herself. Certainly this isn’t Aunt Som’s letter. Aunt Jitra must have written it herself. It’s a scam.’
‘How do you know that?’
‘Did Mom say that Aunt Som was a teacher? If she had written the letter, would she have made a lot of misspellings like this?’
I read the letter again. This time more slowly. I saw so many mistakes that I believed Mox, my wonder cat.
Do you see the mistakes?
—————————————————————————————————————-
คำศัพท์ภาษาอังกฤษ เรื่อง How useful is the dictionary
Delighted (adj.) (ดิไล ทิด) ยินดี, ดีใจมาก
Greet (v.) (กรีท) ทักทาย
Obedient (adj.) (โอะบี เดียนท) เชื่อฟัง,ว่าง่าย
Practice (v.) (แพร็ก ทิส) ฝึกหัด
Prosperity (n.) (พรอสเพ ริที) เจริญรุ่งเรือง, ร่ำรวย
Sneak (v.) (สนีค) แอบ,ดอด,ด้อม
