Present Subjunctive คืออะไร และเมื่อไรถึงใช้ Present Subjunctive ขอให้บอกมา
Present Subjunctive คือ “การใช้กริยาช่องที่ 1 ที่ไม่มี to นำหน้าและไม่มีการเติม s ไม่ว่าประธานของกริยาตัวนี้จะเป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์ก็ตาม และไม่ว่ากริยาตัวข้างหน้าจะอยู่ใน Tense ใดก็ตามไม่มีการเติม s ที่กริยาตัวนี้ทั้งนั้น (เฉพาะ) Verb to be ให้ใช้ “be” ตลอดไป” เช่น
The teacher suggested that everybody read this book.
ครูแนะนำว่า ทุกๆ คนควรอ่านหนังสือเล่มนี้
(แม้ everybody จะเป็นประธานเอกพจน์ แต่กริยา read ก็ไม่ต้องเติม s เพราะนำมาใช้ในฐานเป็น Present Subjunctive)
she insists that he come.
เขายืนกรานว่าเขาจะมา
(แม้ he จะเป็นประธานเอกพจน์ แต่กริยา come ก็ไม่ต้องเติม s เพราะใช้ในฐานเป็น Present Subjunctive)
ประโยคต่อไปนี้โดยเหตุผลอันเดียวกัน…………
I suggest that he be punctual.
ผมแนะนำไปว่าเขาควรตรงต่อเวลา
We have decided that we leave this old house.
เราได้ตัดสินใจแล้วว่า เราจะย้ายออกจากบ้านเก่าหลังนี้
The doctor advised that my mother take a rest.
หมอได้แนะนำว่าคุณแม่ของผมควรพักผ่อน
อนึ่ง รูปปฏิเสธของ Present Subjunctive ให้ทำได้โดยเติม not ข้างหน้ากริยาช่องที่ 1 นี้ได้ทันที เช่น
I suggested that she not go there alone.
ผมแนะนำว่า หล่อนไม่ควรไปที่นั่นคนเดียว
The teacher advised that he not speak loud in the class.
ครูได้แนะนำว่า เขาไม่ควรพูดเสียงดังในห้องเรียน
Our mother suggests that we not he lazy.
คุณแม่ของเราแนะนำว่าเราไม่ควรเป็นคนขี้เกียจ
หมายเหตุ ในภาษาพูด (Spoken language) และภาษาธรรมดา (Informal) เรามักนิยมใช้ should + กริยาช่องที่ 1 แทน Present Subjunctive เสมอ เช่น
The doctor recommended that she should take this medicine.
(= The doctor recommended that she take that medicine.)
หมอแนะนำว่า หล่อนควรกินยานี้
It is advisable that he should practice speaking English.
(= it is advisable that he practice speaking English.)
เป็นการสมควร (แท้ๆ) ที่เขาฝึกพูดภาษาอังกฤษ